Jedan od načina na koji se ćelije raka skrivaju od imunološkog sistema tijela je formiranje tanke površinske barijere zvane glikokaliks. U novoj studiji, istraživači su ispitali svojstva materijala ove barijere sa rezolucijom bez presedana, otkrivši informacije koje bi mogle pomoći u poboljšanju trenutne imunoterapije ćelijskog raka.
Ćelije raka često formiraju glikokaliks sa visokim nivoom mucina na ćelijskoj površini, za koje se smatra da pomažu u zaštiti ćelija raka od napada imunih ćelija. Međutim, fizičko razumijevanje ove barijere ostaje ograničeno, posebno u pogledu imunoterapije ćelijskog karcinoma, koja uključuje uklanjanje imunoloških stanica iz pacijenta, njihovo modificiranje da traže i uništavaju rak, a zatim ih ponovo pretvaraju u pacijenta.
“Otkrili smo da promjene u debljini barijere od samo 10 nanometara utječu na antitumorsko djelovanje naših imunoloških stanica ili imunoterapijski konstruiranih ćelija”, rekao je Sangwu Park, diplomirani student u laboratoriji Matthew Paszek na Univerzitetu Cornell u ISAB-u u New Yorku. “Koristili smo ove informacije za dizajniranje imunoloških stanica koje mogu proći kroz glikokaliks, i nadamo se da se ovaj pristup može koristiti za poboljšanje moderne stanične imunoterapije.” Biologija.
“Naša laboratorija je osmislila moćnu strategiju pod nazivom interferencijska mikroskopija ugla skeniranja (SAIM) za mjerenje nanoveličine glikokaliksa ćelija raka”, rekao je Park. “Ova tehnika snimanja nam je omogućila da razumijemo strukturni odnos mucina povezanih s rakom s biofizičkim svojstvima glikokaliksa.”
Istraživači su kreirali stanični model za preciznu kontrolu ekspresije mucina na površini ćelije kako bi oponašali glikokaliks stanica raka. Zatim su kombinovali SAIM sa genetskim pristupom kako bi istražili kako površinska gustina, glikozilacija i umrežavanje mucina povezanih sa rakom utiču na debljinu barijere nanorazmera. Također su analizirali kako debljina glikokaliksa utječe na otpornost ćelija na napad imunoloških ćelija.
Studija pokazuje da je debljina glikokaliksa stanica raka jedan od glavnih parametara koji određuju izbjegavanje imunoloških stanica, te da konstruirane imunološke stanice bolje rade ako je glikokaliks tanji.
Na osnovu ovog saznanja, istraživači su dizajnirali imune ćelije sa posebnim enzimima na njihovoj površini koji im omogućavaju da se vežu za glikokaliks i komuniciraju sa njim. Eksperimenti na ćelijskom nivou su pokazali da su ove imune ćelije sposobne da savladaju glikokaliksni oklop ćelija raka.
Istraživači tada planiraju utvrditi mogu li se ovi rezultati replicirati u laboratoriji i na kraju u kliničkim ispitivanjima.
Sangwoo Park će predstaviti ovu studiju (sažetak) tokom sesije “Regulatorna glikozilacija u centru pažnje” u nedjelju, 26. marta, od 14 do 15 sati po pacifičkom vremenu, kongresni centar Sijetla, soba 608. Kontaktirajte medijski tim za više informacija ili besplatnu propusnicu do konferencija.
Nancy D. Lamontagne je naučni pisac i urednik u Creative Science Writing u Chapel Hillu, Sjeverna Karolina.
Unesite svoju adresu e-pošte i mi ćemo vam svake sedmice slati najnovije članke, intervjue i drugo.
Nova studija iz Pensilvanije baca svjetlo na to kako specijalizovani proteini otvaraju čvrste komplekse genetskog materijala za upotrebu.
Maj je mjesec svijesti o Huntingtonovoj bolesti, pa hajde da pobliže pogledamo šta je to i gdje ga možemo liječiti.
Penn State istraživači su otkrili da se receptorski ligand vezuje za faktor transkripcije i promovira zdravlje crijeva.
Istraživači pokazuju da derivati fosfolipida u zapadnoj prehrani doprinose povećanju razine crijevnih bakterijskih toksina, sistemskoj upali i stvaranju aterosklerotskog plaka.
Prioritet prijevoda “barkod”. Cijepanje novog proteina kod bolesti mozga. Ključni molekuli katabolizma lipidnih kapljica. Pročitajte najnovije članke o ovim temama.
Vrijeme objave: 22.05.2023